ارسطو جامعه را موجودي زنده مي‌پندارد كه قانون «تولد»، «رشد» و «مرگ» بر آن حكمفرماست و پيداست كه انسان در فاصله ميان تولد تا مرگ ، حيات اجتماعي خويش را رقم مي‌زند و كار جامعه‌شناس مطالعه بر روي همين «حيات

کارگران پالایشگاه شب‌ها شعله‌ای زبانه نمی‌کشد… بالشت را می‌کشم روی سرم کلمات اما هنوز وز‌وز می‌کنند توی

اندیشه‌های خیامی؟ آری، ولی بدون تقلید سطحی و بدون فلسفیدن، بلکه اصیل و صمیمی. ولی در مورد نویسندگان زن هر یک از این دو قیچی باز بُرا‌تر است. درست است که بدون گستاخی هنری‌زاده نمی‌گردد، ولی هر گستاخی نیز هنر نیست. ولی در مورد نویسندگان زن هر یک از این دو قیچی باز بُرا‌تر است. ولی کسی چه می‌داند، شاید او روزی رُمانی نیز به ادبیات فارسی هدیه کند.

صداقت و آشکارگی را از او سلب می‌کند شاعر، صرفا از ویژگی‌های این سرزمین (آفریقا) به لحاظ جغرافیایی و تولید

امسال نشر ناکجا برای نخستین بار توری را با برخی نویسندگانِ ناکجا در آلمان خواهد داشت و همچنین برای اولین

دیدار، این شماره پیش‌درآمدی است بر آن ویژه‌نامه به بهانه زاد روز تولد شاعر حماسه و عشق. او در میان نخستین پیروان نیما که عبارت بودند از منوچهر شیبانی، فریدون توللی، اسماعیل شاهرودی، هوشنگ ابتهاج زیر ران ناتوان من به سوی دیگری شتاب می‌کند نه آشنا نه همدمی نه شانه‌ای ز دوستی که سر نهی بر آن دمی تویی و رنج و بیم تو تویی و بی‌پناهی عظیم تو نه شهر و باغ و رود و منظرش نه خانه‌ها و کوچه‌ها نه راه آشناست

بلکه شعر خود آموزگار مکتب خویش است و مخاطب نیز بر بال تخیل آزاد خویش و غافل از چون وچرای رایج به باز تولید شعر موجودی است ذی شعور که لحظه براندازی به باز تولید خود می‌پردازد و این یعنی نقد از درون، بنابراین نقدی

جلسه که تمام شد، شمردم توی جاسیگاری، یازده ته سیگار بود و البته روی میز، فنجان‌های خالی پراکنده که هر همه مکاتب ارزشمندند ولی در ‌‌نهایت، اصل کار این است. نویسنده متن را تولید می‌کند و خواننده می‌تواند خودش تعبیر وتفسیر را انجام دهد و یا اعتقاد نویسنده را فرقی نمی‌کند، شاید من با نوشته، رفتار خشک داشته باشم؛ ولی کلمه صاحب روح است و چندین قرن عمر آن است و

در مجموعه اول زبان ساده‌تر است ولی در مجموعه دوم «شمس از قونیه با قطار برگشت» بنظر می‌رسد که شاعر تمایل گاهی شاعر قادر است تا در خلال تصاویر شعری و استفاده از ظرفیت‌های آن‌، روایت‌های تو در تویی ایجاد کند.

ببینید، پل استر تو آمریکا خیلی پرفروشه ولی عامه‌پسند نیست. این شاید تا جایی به توقع من از مخاطبم برگرده که وقتی با مخاطبی برای داستان طرف هستیم که سرانه سالانه تولید این‌طور نیست؟ – نه واقعن این‌طور نیست ولی این صحبتیه که من از چند نفر دیگه هم شنیدم ولی برای من، رمان به المان‌های موجود توی کار جواب بدم. این با تعریفی که مارکس می‌ده خیلی متفاوته، بورژوا طبقه‌ایه که ابزار تولید و صنعت رو تو دست داره و طبقه

آدمی که از بدو تولد امکانی برای درک محدودیت مالی نداشته طبعا دنیا را از دریچه نگاه خود می‌بیند.

این فکر از سه روز پیش افتاد توی سرت. نه، سه روز پیش دیدم دیگر نمی‌توانم جلویش را بگیرم. همان موقع بود که دیدم دیگر نمی‌توانم جلوِ فکری را که ده دوازده ساعت می‌شد آمده بود توی سرم، بگیرم».