رضا براهنی، نویسنده، شاعر و منتقد ادبیِ ایرانی، عضو کانون نویسندگان ایران و رییس سابق انجمن قلم کانادا، در سال ۱۳۱۴ خورشیدی در تبریز به دنیا می‌آید. خانواده‌اش زندگیِ فقیرانه‌ای دارند و او همزمان با آموزش‌های دبستانی و دبیرستانی مجبور به کار کردن نیز هست. براهنی در ۲۲ سالگی از دانشگاه تبریز لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی می‌گیرد. سپس به ترکیه می‌رود و پس از دریافت درجه‌ی دکتری در رشته‌ی خود به ایران بازمی‌گردد و در دانشگاه مشغول به تدریس می‌شود. وی همچنین تا زمان حضور در ایران، چند دوره کارگاه نقد، شعر و داستان‌نویسی برگزار می‌کند که از مشهورترین شاگردان او در آن کارگاه‌ها می توان به شیوا ارسطویی، هوشیار انصاری‌فر، شمس آقاجانی، روزبه حسینی، عباس حبیبی بدرآبادی، مهسا محبعلی، سید علیرضا میرعلینقی، فرخنده حاجی زاده،ناهید توسلی، رزا جمالی، احمد نادعلی، پیمان سلطانی و ... اشاره کرد که باعث شکل‌گیریِ یک جریان در دهه‌ی هفتاد شمسی شدند. براهنی در سال ۱۳۵۱ خورشیدی به آمریکا می‌رود و شروع به تدریس می‌کند. یک سال بعد که به ایران می‌آید دستگیر و زندانی می‌شود. در سال ۱۳۵۳ خورشیدی، بار دیگر به آمریکا می‌رود و در سال ۱۳۵۶ جایزه‌ی بهترین روزنامه نگار حقوق انسانی را دریافت می‌کند. دانش بسیار، نقدهای فراوان، رمان‌ها، شعرها وتئوری‌های ادبی‌اش، او را به چهره‌ای شاخص تبدیل کرده است. علاوه براین براهنی یک فعال اجتماعی سیاسی درداخل و خارج کشور است. اودر سال ۱۳۴۷ ازاولین مؤسسان کانون نویسندگان ایران بوده و درسال ۱۳۵۳ به دلیل مخالفت با رژیم شاه دستگیر و زندانی وشکنجه می‌شود. براهنی درتشکيل مجدد کانون نویسندگان نقش به‌سزايی داشت. او در روزهای اول فروردین ماه ۱۴۰۱ ما را ترک کرد.