عهدنامه مالک اشتر از دیرباز در محیط‌های شیعی بازتاب گسترده‌ای داشته است. این عهدنامه از برجسته‌ترین سندهای شیعی است که در آن از سیاست و کشورداری سخن رفته است. ترجمه فارسی این عهدنامه نیز در زمان برآمدن شیعیان به حکومت مورد توجه بوده است.کتاب حاضر ترجمه مقاله‌ای مهم در مطالعات شیعی از وداد قاضی درباره عهدنامه مالک اشتر، به همراه مقاله‌ای از اسماعیل پوناوالا در بررسی آن، است. خانم وداد قاضی در انتساب عهدنامه مالک اشتر به علی بن ابیطالب تردید کرده است. طبق رأی او، متنی که اکنون در نهج البلاغه دیده می‌شود صورت اصلاح‌شده متنی است که مهدی عبدالله (عبیدالله) فاطمی به دلیل مشکلاتی که پس از کشتن ابوعبدالله شیعی گریبانگیرش شد، با همیاری قاضی‌اش، افلح بن هارون، فراهم کرد و سپس، متن آن به پیامبر یا حضرت امیر منسوب گردید و بعدها در کتاب دعائم الاسلام قاضی نعمان، فقیه معروف اسماعیلی، به ودیعت گذارده شد. این متن توسط شریف رضی یا شخصی دیگر، با جرح و تعدیلاتی، به عهدنامه علی به مالک تبدیل شد و به نهج البلاغه راه یافت. از کسانی که مقاله وداد قاضی را بررسی کرده اسماعیل پوناوالا است. مقاله او این حسن را دارد که خواننده را با سابقه مطالعات مربوط به این عهدنامه آشنا می‌کند. او نگاهی تحسین‌آمیز و درعین‌حال انتقادی به مقاله قاضی دارد. علی‌رغم انتقاد به پیشنهاد قاضی در مورد نویسنده عهدنامه، پوناوالا خود نویسنده دیگری را برای عهدنامه معرفی نمی‌کند، اما معتقد است این اثر باید خطاب به یک حاکم باشد نه یک داعی.