ندای درونی همه چیز را از من سلب کرده و فریاد می‌زند: یادداشت کن، آن چرا دیده‌ای، آنچه را شنیده و برخورد داشته‌ای!…” این کلمات بخشی از یاداشت های عزیز زارعی، کارمند ساده شرکت نفت است. او که مسلمانی معتقد اما مخالف جمهوری اسلامی بود، در ابتدا شروع به نوشتن نامه ای به قرآن اش می کند تا غم ناشی از اعدام دختران جوان اش را خالی کند و بعدها خاطرات اش را در دفترچه ای کوچک ادامه می دهد و به ثبت خاطرات مستندی می پردازد که در جریان کشتارهای دهه ۶۰ بر خانواده اش رفته است و منجر به اعدام وحشیانه فتانه و فاطمه، دوتن از دختران او می شود. در سال ۲۰۱۱ ، شورا مکارمی، نوه عزیز، مردم شناس و پژوهشگر یاداشت های پدربزرگ اش را به زبان فرانسه ترجمه و چاپ آنها می کند. این یاداشت ها با توسط انتشارات معتبر گالیمار با نام ” شهادت نامه” یا “گواهی ها” منتشر می شوند. این کتاب به تازگی به زبان فارسی نیز منتشر شده است.