کتاب گردونۀ آتش، مهم‌ترین کتاب جی. ویلسون نایت، دربردارندۀ تفاسیر کلیدی او بر تراژدی‌های شکسپیر است. در نیمۀ اول قرن بیستم، این کتاب از یک‌سو برایند تفاسیر سنتی شکسپیرشناسانی چون دکتر ساموئل جانسون، کولریج، هزلیت و ای. سی. بردلی به ‌شمار می‌آمد و از دیگرسو، با خوانش تراژدی‌های شکسپیر در پرتو تأویل «فضامحور» و نیز بررسی صور خیال و سمبولیسم پیچیدۀ آنها، تفسیر مدرن آثار شکسپیر را بنیان نهاد. این تفاسیر مدرن تأثیری انکارناپذیر بر شاگرد نامدار او، نورتروپ فرای، گذاشت؛ چنان‌که تفاسیر نسل بعدی شکسپیرشناسانی چون ال. سی. نایتز، یان کات و هارولد بلوم نیز متأثر از شیوۀ کار اوست.