کلارک کوسه آگهی‌ای برای شرکت در مسابقه‌ی نقاشی دید؛ مسابقه‌ای مهم که جایزه‌ای معرکه داشت: برنده چندتا کتاب کاپیتان لجن‌خوار را می‌برد؛ آن هم با امضای خودِ کاپیتان لجن‌خوار! کلارک کوسه حسابی ذوق‌و‌شوق داشت که جایزه را به دست بیاورد. اما نقاشی‌اش چندان خوب نبود. برای همین هم رفت سراغ دوستش، جوئی ماهیِ خال‌مخالی، که نقاشی‌های قشنگی می‌کشید. اما جوئی از این پیشنهاد چندان استقبال نکرد. انگار مشکلی برای جوئی پیش آمده که دوست دارد درباره‌‌اش حرف بزند. از طرفی، تمام فکر و ذکر کلارک پیش مسابقه است. برای همین هم به حرف‌های جوئی گوش نمی‌کند! چه اوضاع بدی پیش آمده است! جوئی از دست کلارک ناراحت شد! حالا دیگر کلارک کسی را ندارد که با او نقاشی بکشد. یعنی او باید چه کار کند؟ به نظر شما، نقاشی کشیدن و بردن جایزه‌ی مسابقه مهم‌تر است یا گوش دادن به حرف‌های یک دوست؟ اگر کلارک کوسه را در کتاب «دوستان همیشگی» همراهی کنیم، به جواب این سؤال خواهیم رسید.