کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم، یکی از سه‌گانه‌های عاشقانه نادر ابراهیمی و از محبوب‌ترین آثار ایشان است.
ابراهیمی در آغاز کتاب می‌نویسد: آن روزها که تازه تمرین خطاطی را شروع کرده بودم، حدود سال‌های ۶۳-۶۵، به هنگام نوشتن، در تنهایی، در فضایی که بوی تلخ مرکب ایرانی در آن می‌پیچید و صدای سنتی قلم نی، تسکین‌دهنده خاطرم می‌شد که گرد ملالی چون غبار بسیار نرم، بر کل آن نشسته بود، غالبا به یاد همسرم می‌افتادم که او نیز همچون من و شاید نه همچون من اما به شکلی، گهگاه و بیش از گهگاه، دل‌گرفتگی، قلبش را خاکستری رنگ می‌کرد و می‌کوشیدم که به جستجو به امید رسیدن به ریشه‌های گیاه بالنده و  سرسخت اندوه، و دانستن اینکه این روینده بی‌پروا از چه چیزها تغذیه می‌کند، و شناختن شرایط رشد و دوامش، آن را نه آنکه نابود کنم، بل زیر سلطه و در اختیار بگیرم. پس، یکی از خوب‌ترین راه‌های رسیدن به این مقصود را در این دیدم که متن تمرین‌های خطاطی‌ام را تا آنجا که مقدور باشد، اختصاص دهم به نامه کوتاهی به همسرم…