نقد فیلم های فمینیستی
 پدرسالاری و مردسالاری از مسیر یک نظام دارای ساختارهای تبعیض آمیز و با استفاده از ستم ‌و خشونت، نقش های جنسیتی را برای زنان از قبل تعریف می‌کنند. در چنین نظامی، استعدادها و توانایی های فردی زنان، نادیده گرفته می شود و تمامی قوانین و همچنین فرهنگ و آموزه های موجود، کلیشه هایی را بازتولید می‌کنند که سلطه ی مردان بر زنان را تقویت میکند. در چنین شرایطی هم زمان که زنان مورد ستم و تبعیض قرار میگیرند، مردان دانسته یا نادانسته از اشکال مختلف سود می برند. در بطن زیستن، زنان هم پای مردان در تلاش و تکاپو هستند اما از برخوردای حقوق یکسان به دور می باشند. در تصمیم گیری ها و انتخاب ها زنان نمیتوانند مستقل عمل کنند و بر محوریت فردی خود، اعمال نظر نمایند، بلکه مردی از خانواده یا اجتماع با هر عنوان سببی یا نسبی یا حقوقی می‌تواند و حتی بالاتر از آن، این حق را داراست، که مداخله کند. این فرهنگ به نادرست ریشه های عمیقی دارد.