فیلم «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین» درحالی تبدیل به یکی از کالت ترین فیلم های بیست سال گذشته ی سینمای ایران شده است که جشنواره ی فیلم فجر در سال 84، این فیلم را با این استدلال که واجد کیفیت سینمایی لازم نیست، در بخش مسابقه نپذیرفت. فیلمی که با عشق و زحمت بسیار و با جمع شدن گروهی دوستانه ساخته شده بود، با وجود نپذیرفته شدن در جشنواره ی فجر، جایزه ی اصلی جشنواره ی لوکارنو را به عنوان بهترین فیلم در بخش سینماگران معاصر جشنواره دریافت کرد و این سرآغازی شد بر موفقیت های متعدد بین المللی و اقبال مخاطبانی که هرچه می گذشت تعدادشان بیشتر و بیشتر شد و تا جایی پیش رفت که امروز، طیف وسیعی از تماشاگران سینما، دوستداران ویژه ی این فیلم هستند. فیلمی در محیطی سرد و خشن با داستان هایی گرم و تلخ! کتاب «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین» متن فیلمنامه ی این فیلم است که یکی از بهترین مثال های فیلمنامه نویسی برای سینمای مستقل است. فیلمنامه ای که با طنز تلخ نهفته در فضاسازی ها و دیالوگ هایش و روند وقایع نامعمول ولی باورپذیرش، موجب شده یکی از مهم ترین فیلم های سینمای ایران در دو دهه ی گذشته شکل بگیرد. متن فیلمنامه ی «چند کیلو خرما برای مراسم تدفین» همان قصه ی رفاقت های مردانه و عاشقیت های به ثمر ننشسته و ازدست شده است که این بار با فرمی دیگرگون روایت شده می شود.