«از وقتی که نوشتن را یاد گرفتم دفتر خاطرات نگه می‌دارم. هر چیزی را نوشتم که هیجان‌زده‌ام کرد، ناامیدم کرد، باعث شد بخندم، باعث شد گریه کنم و باعث شد فکر کنم که چه چیزی شب‌ها بیدارم نگه می‌دارد». این جمله‌ای است که متیو مک کانهی هنگام نوشتن این کتاب و داستان نوشته شدنش گفته است. او معتقد است این کتاب فقط یک زندگینامه با خط داستانی مشخص نیست بلکه تجربه ۵۰ ساله زندگی از چیزهایی که دیده و احساسات و افتخارات و شرمساری‌هایش است. او در کنار روایت کردن داستانش، جهانی بینی‌اش را به دنیا مطرح می‌کند. داستان‌های زندگی پر فراز و نشیبش، رخدادهای مختلفی که از سر گذرانده است. سختی‌هایی که در نهایت به شادی و آرامش بدل می‌شوند و مانند اسمی که برای کتابش انتخاب کرده است، چراغ‌های زرد و قرمزی که در نهایت به چراغ سبز بدل می‌شوند. چراغ سبزها در حقیقت «کتابی ا‌ست درباره جهان ‌بینی. من این‌جا هستم تا داستان‌ها، نظرات و فلسفه‌هایی را با شما در میان بگذارم که می‌توانید بی‌طرفانه آن‌ها را درک کرده و اگر خودتان بخواهید، آن‌ها را در زندگی‌تان پیاده کنید، چه با تغییر واقعیت‌تان، چه با تغییر زاویه دیدتان نسبت‌به مسائل. این کتاب مجموعه‌ای از قواعد بازی براساس ماجراهای زندگی من است..»