رهبران اقتدار گرا در عمل و کمابیش برای حفظ قدرت خود تنها به بخش کوچکی از جامعه نظیر جمعی از ژنرال های ارتش ، مدیران عالی رتبه و همین طور فامیل و وابستگان خود متکی اند تا از حضور آن ها در قدرت حمایت کنند . از آن جا که رهبران اقتدار گرا برای ماندن در قدرت تنها به حمایت جمع کوچکی از افراد جامعه محتاجند به راحتی و گشاده دستی می توانند به آن ها باج دهند و در مقابل نیز آن جمع کوچک به واسطه مزایا و ثروتی که از این طریق به دست می آورند هیچ گاه حاضر نمی شوند رهبر اقتدارگرای آن ها از حکومت خلع شود چون در آن صورت آن ها نیز از مزایا محروم می شوند. آن ها هر کار از دستشان برآید انجام می دهند تا رئیس همچنان در قدرت بماند . به همین جهت شهروندان را به شدیدترین وجه ممکن سرکوب ، مطبوعات آزاد را ساکت و معترضان را بشدت تنبیه می کنند. آن ها با انواع شکنجه ، قتل و آزار و اذیت تلاش می کنند رئیس همواره در جایگاه ریاست باقی بماند و این روند مادام که حق حساب آن ها برسد و سبیل شان چرب شود ادامه خواهد داشت