دبی فورد در این نوشته با صراحت و روشنی از نقطهٔ پرش زندگی خود آغاز می‌کند و در لا به لای سطور به شرح خودنوشت زندگی‌اش ادامه می‌دهد. او بدون هیچ گونه پرده‌پوشی نزد خواننده اعتراف می‌کند که هنگامی تلنگر هستی را بر روحش احساس کرد که غرق در اعتیاد بر کف حمام افتاده و در تهوع خود غوطه‌ور بود. سپس دبی مسیر دشوار بیداری و هشیاری خود را شرح می‌دهد و این که چگونه با ولع و عطشی سیراب‌نشدنی، گم‌کرده‌اش را در دوره‌های معنوی، مطالعهٔ کتاب‌هایی در این زمینه و تداوم و پایداری در انجام تمریناتی در این راستا جست و جو کرده است. سپس در جایگاه یک آموزگار معنوی چیره‌دست، نمونه‌هایی از تجارب آموزندهٔ مراجعه‌کنندگان خود را گواه می‌آورد تا نشان دهد که راه پرنشیب و فراز خودشناسی و خودسازی، نیازمند درس گرفتن از رویداد‌های هر روز زندگی و پذیرش همۀ ویژگی‌های انسانی‌ست. نگارنده در جای‌جای کتاب، از گفته‌های بزرگان معنوی و روان‌شناسی بهره می‌گیرد تا به وارسی ویژگی‌های به ظاهر نیک و بد بشری بپردازد و ما را به آنجا برساند که هیچ یک از این خصوصیات، انکار و سرکوب شدنی نیستند، بلکه فقط می‌توان از راه دیدن و در آغوش گرفتن آن‌ها به جایگاه فراخور انسانی دست یافت. دبی فورد در پایان هر فصل از کتاب با آوردن تمرین‌های متناسب و طرح پرسش‌های مرتبط با مطالب آن، راهنمایی کاربردی در اختیار خواننده قرار می‌دهد تا بتواند آموزه‌های این کتاب را در زندگی خود به کار گیرد و گام‌هایی مؤثر در راستای شناخت خویشتن و تعالی خود بردارد.