رنه ولک منتقد ادبی، نویسنده و استاد دانشگاهِ اهل چکسلواکی بود. او بعد از جنگ جهانی دوم از وین به آمریکا پناهنده شد و تابعیت آمریکا را پذیرفت. ولک در دهه‌ی هفتاد به جنبش منتقدینی پیوست که تلاش می‌کردند فرم جدیدی را برای نقد ادبی تثبیت کنند. از مهم‌ترین آثار ادبی او می‌توان به کتاب نظریه‌ ادبیات و مجموعه‌ی هشت‌جلدی تاریخ نقد ادبی مدرن اشاره کرد. اوستین وارن منتقد ادبی، استاد دانشگاه و نویسنده‌ی آمریکایی‌تبار بود. او در دانشگاه هاروارد در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی با گرایش رمانتیسیسم تحصیل کرد. پس از فارغ‌التحصیلی در بیست‌ویک‌سالگی توسط دانشگاه کنتاکی به عنوان استادیار استخدام شد. برخلاف ولک او کاملاً با منتقدین نو موافق نبود و خودش را ترکیبی از هر دو می‌دید. وارن در زمینه‌ی نقد هم از مفاهیم قدیمی و هم از مفاهیم جدید استفاده می‌کرد و تقریباً تنها منتقد با این روش بود. این دو منتقد در دهه‌ی سی در دانشگاه اوهایو با هم ملاقات کردند. آن‌ها در سال 1940 تصمیم گرفتند که کتاب نظریه‌ ادبیات را بنویسند. نوشتن این کتاب سه سال طول کشید. آن دو این کتاب را با نگارشی یک‌دست و براساس درک مشترکشان از ادبیات نوشتند. این دو نویسنده نگارش این کتاب را با هدف تألیف کتابی جامع شروع کردند. کتابی که ادبیات، نقد ادبی و تاریخ ادبیات را در خود داشته باشد و بتواند به عنوان منبعی جامع برای دانشجویان و علاقه‌مندان استفاده شود. نظریه‌ی ادبیات به هجده زبان ترجمه و موجب دگرگونی در فرم نقد ادبی شده است. این کتاب حتی با گذشت این همه سال همچنان کتابی باارزش است و برای منتقدان منبعی معتبر به حساب می‌آید.