امروزه میدانیم که روانشناسی با ادعای تفسیر و آسیب‌شناسی مشکلات و ارائه راهکارهای مختلف به تمام عرصه‌های زندگی ما، از روزمرگی گرفته تا قلمرو خانواده، سازماندهی محیط کار، شرکت‌های خدماتی، تبلیغاتی، نهادهای مدنی و… ورود کرده است. اما آیا این گفتمان موفق بوده و آیا به نجات انسان مدرن کمک کرده است؟ در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: روانشناسی از دیدگاه نقدگرایانه مدرنیته، بیان فردگرایی اتمیستی است و همان بیماری‌هایی را که مدعی شفا دادن آن می‌باشد، ایجاد و یا تشویق می‌کند. بنابراین در حالی که روانشناسی ظاهرا به مشکلات فزاینده ما در ورود یا ماندن در روابط اجتماعی می‌پردازد و به راه حل کمک می‌کند، در واقع تشویق می‌کند که نیازها و ترجیحات خود را مهم‌تر از تعهدات خود نسبت به دیگران بدانیم. الکساندر کویره: تراژدی روح مدرن عبارت از این است که معمای جهان هستی را حل کرده است اما آن را با معمای خودش جایگزین می‌کند.