مدت‌های بسیار، چه در تاریخ‌نویسی روسیه و چه در خارج از آن، این نظر پذیرفته شده بود که نیروهای سپاه دولت ساسانی (سده‌های 7-3 میلادی) تنها از سپاهیان خشکی‌رو، یعنی سواران، پیاده‌ها و رسته‌های فیل جنگی تشکیل می‌شد. کتاب جدید ولادیمیر آلکسی‌یویچ دمیتری‌یف، دکترای تاریخ و یکی از تاریخ‌نگاران نظامی پیشرو در روسیه، که در معرض توجه خوانندگان قرار گرفته است، اصلاحاتی جدی در تصـور قالبی موجود درباره‌ی امر جنگ در نزد ساسانیان وارد کرده است. مؤلف بر پایه‌ی منابع تاریخی پرشمار به‌گونه‌ای قانع‌کننده نشان می‌دهد که در جنگ‌هایی که ایران روزگار ساسانی در طول همه‌ی تاریخ خود بدان‌ها می‌پرداخت، در کنار رسته‌های خشکی‌رو، ناوگان جنگی نیز نقشی معین (و گاه تعیین‌کننده) داشته است.