مزدک یک رمان تاریخی است چون واقعیت‌های عمدهٔ تاریخی را با امانت تصویر کرده و شخصیت‌های اصلی رویدادهای آن همه شناخته‌اند. اما اهمیت این رمان صرفاً به دلیل تاریخیت و انطباق شخصیت‌ها و صحنه‌های آن با واقعیت تاریخی نیست؛ پردازش جزئی‌نگرانهٔ خرده‌شخصیت‌های خیالی، مردم کوچه و بازار و سبک زندگی آنها و تصویرپردازیِ داستانیِ مواردی که هنوز محل بحث‌اند و قطعیت تاریخی نیافته‌اند، به رمان وجهی حماسی می‌بخشد. از این موارد می‌توان به چگونگی پایان کار مزدک، هزیمت قباد و بازگشت دوبارهٔ او به تخت شاهی، و توصیف شماری از آیین‌ها و رسوم معمول زندگی ایرانیان در آن روزگار اشاره کرد. این که نویسنده در جاهایی از رمان اقوالی را مستقیماً از شاهنامه و ویس و رامین نقل کرده است جذابیت کتاب را دوچندان می‌کند.