رمان لالایی برای دختر مرده با قصه‌‌ی زهره آغاز می‌شود؛ دختری دبیرستانی که با خانواده‌اش در شهرک ارغوان زندگی می‌کند و یک روز با حکیمه روبه‌رو می‌شود؛ دختری با موهای خاکستری و دست‌های سوخته که اهل قوچان است و صدسال قبل مُرده، ولی همچنان به دنبال خانواده‌اش می‌گردد. پدر حکیمه، از سر فقر و نداری، او را به ترکمن‌ها فروخته است و... رمان لالایی برای دختر مرده در فصل‌های مختلف از زبان چند شخصیت‌ روایت می‌شود؛ من، مینا، زهره و میرزا جعفرخان منشی‌باشی که حکایت حکیمه را تعریف می‌کنند؛ دختری نوجوان که می‌توان او را شخصیت اصلی رمان لالایی برای دختر مرده دانست. حکیمه نماد و نشانه‌ای از بی‌عدالتی حاکم در جامعه است که در کودکی از حقوق اولیه‌اش محروم مانده و فروخته شده تا کار کند؛ نمادی از معصومیت که قربانی می‌شود.