مرز عشق کجاست؟ آیا عشق می تواند آمیخته با جنایت باشد؟ کتاب مقدس چگونه عشق را می ستاید ولی فقط در قبال یک نفر؟ مگر زمام عشق در دست انسان است؟ مواجههٔ یک کشیش معتقد که دیگران را پند می دهد، با این سؤالات و درگیر شدن او با این مسائل در زندگی شخصی اش، چنان پیچیدگی های فلسفی و الهیاتی ای ایجاد می کند که جز با زبان رمان، در معنای دقیق کلمه، نمی توان به آن ها پرداخت و ایــن کار جــز از ایوان کلیـما ساخته نیست. «ایوان کلیما» در مقام نویسنده‌ی روشنفکری که نه فقط روح پراگ، که روح جهان را دریافته و به ادبیات درآورده، در کتاب «قرب جوار» به سراغ چالش عمیق میان انسان دین‎‌خو و زندگی حقیقی رفته است. کلیما در این رمان عظیم، قهرمان درگیر امر مقدسش را با جلوه‌های حقیقی زندگی مواجه کرده و عشق، جسمانیت الزامی آن و تشکیک حاصل از درک و تجربه‌ی زندگی به‌واسطه‌ی حضور در اجتماع ناهمگون انسانی را روایت می‌کند. قرب جوار، ماجراجویی فکری و فلسفی نویسنده‌ی بزرگ دوران ماست در باب بیهوده بودن موعظه‌های اهل وعظ، برابر هرآنچه به نام زندگی باید خواند.