در این فرهنگ، اصطلاحات استعاری و نمادین عرفان و تصوف با پشتوانۀ شواهدی از متون نظم و نثر عرفانی فارسی ـ تألیف‌شده از قرن پنجم تا سیزدهم هجری ـ بررسی شده و تعاریف و مفاهیم آنها که از دل متون استخراج گردیده، در اختیار مخاطب قرار گرفته است. این فرهنگ برای برآورده‌کردن نیاز دانشجویان رشته‌های زبان و ادبیات فارسی، ادیان و عرفان، فرهنگ اسلامی و دیگر علاقمندان به عرفان و تصوف تألیف شده است؛ از این‌رو در تعریف‌نگاری و ارائۀ اطلاعات نحوی و دستوری، اصل سادگی در نثر به شکل امروزی سرلوحۀ کار قرار گرفته است. پیکرۀ این فرهنگ، متون معتبر منظوم و منثور عرفانی فارسی است. مدخل‌ها با دقت و مطابق با تعریف دقیق اصطلاح از درون متون عرفانی شناسایی و برگزیده شده‌اند. طبقه‌بندی مدخل‌ها به ترتیب الفبایی است. در این فرهنگ پیش از پرداختن به معنا و مفهوم اصطلاح، معنا یا معناهای مهم و پرکاربرد لغوی آن که از فرهنگ سخن، لغتنامۀ دهخدا و لغتنامۀ فارسی اخذ شده، آمده است. این کار سبب آشنایی بیشتر مخاطب با مفهوم اصطلاح می‌شود و نیز تغییراتی را که منجر به اصطلاح شدن یک لغت می‌گردد، تا حدودی معین می‌کند. پس از آن به معانی اصطلاحی و عرفانی آن پرداخته می‌شود. معانی متعدد اصطلاحات با شماره تفکیک شده و شاهد یا شواهد هر معنی در ذیل همان معنی آمده است. ترتیب ارائۀ معانی نیز بر اساس نزدیک‌تر بودن به معنی اصلی و لغوی اصطلاح بوده است. در این فرهنگ حدود 140 اصطلاح عرفانی تعریف و معنی‌گذاری شده است.