«شنیدن از دائو دِ‌جینگ (متن کهن چینی)» کتابی منسوب به لائوزه (لائوتسه) فیلسوف چینی و بنیان‌گذار افسانه‌ا‌یِ آیین دائو «یکی از دین‌های بومی چین» است. گفته می‌شود او هم دوره با کنفوسیوس و در قرن ششم قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌است. «دائو»، یعنی راه، طریقت، «دِه» که «بهره‌مندی» از دائو است؛ آن را فضیلت، نیرو یا «هنر» کشورداری دانسته‌اند و «جینگ»، به معنی «کهن‌نامه» یا کتاب رسمی است. «دائو»، یا «راه»، سرچشمه‌ی فراگیرِ راه و رسم یا الگوهایی است که اشیاء بنا بر آن‌ها در جهان رخ می‌دهند و این مکتب اسمش را از این مفهوم گرفته است. دائویی‌ها عموماً معتقد به آرمانِ رسیدن به دانش یا بینشِ این سرچشمه برای مقاصد گوناگون‌اند: دیدن به‌هم‌سرشتگی پیچیده‌ی همه‌ی اشیاء، رسیدن به عمر دراز، رسیدن به خودبه‌خودیِ در اندیشه‌ها و کارها، یافتن نیروهای فراطبیعی و مانند این‌ها. هیچ چیز این کتاب قطعی نیست، نسبت آن به لائوزه نیز همین‌طور. فقط می‌دانیم که این اثر چینی است و بسیار سالخورده و با مردم ِهمه‌جا طوری حرف می‌زند که گویی یکی همین دیروز آن را نوشته‌است.