ایران نام پرآوازه تمدن و تاريخي است که در عرصه‌هاي مختلف تاريخ تمدن، علم، دانش، اقتصاد و سياست، رد پاي پررنگ نقش جهاني آن نمايان است. با اين همه، بي‌توجهي سهوي ايرانيان و عمدي رقباي تمدني ايران به اين نقش، باعث شده حتي خودمان هم آن‌چنان كه شايسته است جايگاه ايران و ايراني را به جا نياوريم. فرهنگ ايراني به قدري پايدار است كه توانسته فراتر از مرزهاي جغرافيايي و مناسبات سياسي دو سده اخير، همواره به عنوان سرمايه‌اي گرانبها، زمينه همدلي، همنشيني و همبستگي بسياري از كشورهاي منطقه آسياي ميانه و خاورميانه را فراهم كند، نقشي پويا كه با وجود كم توجهي جريان‌هاي رسمي كشورهاي مختلف، نسبت خويشاوندي را در ميان مردم اين كشورها حفظ كرده است. نسبت خويشاوندي كشورهايي كه گويي از پيكره ايران جدا شده‌اند ولي از سپهر فرهنگ ايراني بيرون نرفته‌اند. هنر به عنوان ملموس‌ترين عرصه ظهور فرهنگ و زبان خيال مشترك انساني، همواره فرصتي براي جبران امكان سفر و همنشيني و غفلت‌مان نسبت به شناخت فرهنگ ايراني، آن‌چنان كه بايد و مي‌داني است. سينما از ميان جمله هنرها داراي زبان بصري بي‌واسطه و ظرفيت بالاي موضوعي و فراگيري گروه‌هاي مختلف مخاطبان است و اين روزها دسترسي آسان نيز به ويژگي‌هاي آن افزوده شده و مي‌تواند نقشي تاريخي در توجه به فرهنگ ايراني ايفا كند. در اين تجربه تازه تلاش كرديم زمينه توجه به اهميت فرهنگ ايراني و ضرورت پرداختن به آن را مد نظر قرار دهيم، با اين اميد كه خوانندگان كتاب كه بيشتر سينماگران، مديران فرهنگي و علاقه‌مندان اين حوزه هستند به فراخور دغدغه‌ها، امكانات و اختيارات خود از برآيند مطالب مورد مطالعه در كتاب، دست به كار پژوهش، نگارش فيلم‌نامه و كتاب، توليد فيلم و هر اقدام نانوشته ديگر شوند و عطش فراموش شده به اهميت فرهنگ ايراني را آبي رسانند.