«روش» اصولاً با موضوعات ماهویِ علم حقوق سر و کار ندارد، بلکه با وسایل شناسایی این موضوعات مرتبط است. به تعبیری دیگر، «روش» به معنای همداستانی بر سر اسباب و وسایل شناخته‌‌شده‌ای است که وحدت و توازن عقلانی علم حقوق را تضمین می‌کند و زمینه‌ای فراهم می‌آورد که بتوان بر استنتاجات عمل‌کنندۀ به آن علم نظارت کرد...
از این رو، غرض از روش‌شناسی حقوقی، تأیید یا تصدیق وجود «قاعدۀ حقوقی» یا حتی آشکار ساختن معنا و مفهوم دقیق آن نیست، بلکه به‌دست آوردن ابزارهایی برای اثبات یا تفسیر «قاعدۀ حقوقی» یا به‌ طور کلی دریافت «حقیقت حقوقیِ» آن است. به عبارت دیگر، غرض از روش‌شناسی حقوقی نشان دادن راه‌های درست استدلال حقوقی است...