میهن بهرامی،‌ نویسنده،‌ نقاش، طراح،‌ روان‌شناس،‌ جامعه‌شناس، کارشناس، کارشناس تاریخ هنر، و نخستین زن ایرانی منتقد سینما و تئاتر بود. در نقاشی،‌ شیوه‌های نوین را در معنابخشی به طبیعت رقم زد. در مقام منتقد سینما،‌ نقدهای دگراندیشانه و ریزکاوانه او اغلب واکنش‌های حیرت‌آمیز دست‌اندرکاران را برمی‌انگیخت. میهن بهرامی هم‌قدم نسلی از زنان نویسنده ایران بود که با الهام از فمینیسم لیبرال جلوه‌های زنانگی را ازبوته کم‌توجهی ادبیات مردانه‌محور بیرون کشیدند. شاخص سبک ادبی او تسلط همه‌جانبه بر زبان و نثر فارسی و شاعرانگی عمیق لحن و بازگویی است؛ مهارتی که انتقال نثر شکسته و گویش اصیل تهرانی را بازتاب می‌دهد،‌ و گستردگی و گوناگونی واژگان در آن بر موجی از آهنگ و ضرباهنگ سوارند. موسیقی جاری در ادبیات او خواندن را به تجربه‌ای شیرین و پوینده تبدیل می‌کند، و مخاطب را به کاوش در ناگفته‌ها و ناگفتنی‌های دنیای زنان می‌برد.