کتاب "سال‌های حکمت اندوزی ویلهلم مایستر" نوشته‌ی یوهان ولفگانگ فون گوته، یکی از نمونه‌های کلاسیک در دسته‌ی رمان‌های تربیتی است. این اثر به عنوان یک شاهکار شناخته می‌شود و به عنوان یکی از نخستین نمونه‌های این سبک رمان‌نویسی محسوب می‌شود. "سال‌های شاگردی ویلهلم مایستر" یک رمان دارای ارتباطات فلسفی و عاشقانه است و همچنین به تئاتر اختصاص داده شده است. در این اثر، گوته تصویری از اروپای دورۀ خود ارائه می‌دهد و به شیوه‌ای خاص که برای رمان‌های تربیتی معمولی است، رشد و تکامل روحی یک شخصیت از مرحلۀ نیوبیتی تا رشد و بلوغ را توصیف می‌کند. این کتاب به حدی اهمیت دارد که آرتور شوپنهاور، فیلسوف معروف آلمانی، آن را یکی از چهار رمان برجسته و جاودانه تاریخ ادبیات معرفی کرده است. در سال‌های حکمت‌اندوزی ویلهلم مایستر، گوته تحقق فردیت قهرمان جوانی را دنبال میکند که به زندگی از پیش تعیین‌شده‌اش پشت‌پا میزند تا هویتش را از نو تعریف کند. این رمان، که نقطه‌عطفی در ادبیات آلمان و جنبش رمانتیسم به‌شمار میرود، شرح سفری است درونی که ترسیم‌گر تردید‌ها، بیم‌ها و امیدهای هر انسان در مسیر دستیابی به هویت فردی است.