درباره‌ی این اثر، به قلم سیاوش ایمانی می‌خوانیم: «هدف از انتخاب این کارگان، جدای اهمیت و غنای موسیقایی‌اش، نبود نمونه‌ی اجرایی-منتشر شده- برای ساز تار بود. ترجمه‌ی این ردیف- براساس کتاب ردیف آوازی و تصنیف‌های قدیمی به روایت استاد عبدالله دوامی، گردآوری استاد فرامرز پایور- به زبان تار به مثابه تجربه‌ای چالش‌ برانگیز بود، چرا که در طول زمان- از انتشار سی‌دی قبلی (ساقه‌ی خشک بهار ۱) تا امروز- تغییراتی در نحوه‌ی اجرا (به کارگیری شیوه‌های گوناگون در بستر کلّی هنر تارنوازی در بیان آواز، تحریر‌ها، تزیین‌ها، اجرای ریز و …) صورت گرفته است. بازاجرایی یک متن مقرر ازپیش‌موجود موسیقایی (در این‌جا ردیف) این امکان را فراهم می‌کند تا مجری با واکاوی اثری برجسته، فارغ از ساختار، به زیبایی‌شناسی متن توجه نماید و حاصل را به چیزی از جنس هنر تبدیل کند. در این راه حتا ممکن است تحولی در کارگانِ اجرایی سازِ تخصصی شکل بگیرد.»