کلیت کتاب «رویارویی فالانژ مقدونی با جنگجوی پارسی» درباره سه نبرد معروف گرانیکوس، ایسوس و گوگمل است که به گفته منابع کلاسیک (به ویژه آریان، پلوتارک و دیودوروس) اسکندر مقدونی توانست نیروهای داریوش سوم، واپسین شاه هخامنشی را شکست دهد، اما این تمام چیزی نیست که کتاب به آن می­پردازد؛ کتاب با جزئیات درباره واحدها و ساختار ارتش­ها، آرایش­های جنگی، سربازان و تجهیزات آنها، راهبردها و تدابیر جنگی، پیاده نظام و سواره نظام مقدونی و پارسی و کارایی آنها سخن می­راند و منابع نوشتاری و تاریخی و نیز شواهد باستان­شناختی مرتبط با آنها را بررسی و واکاوی کرده است، برای نمونه درباره واحدهای پیادۀ زبده و برگزیده سپاه جاویدان هخامنشی و فالانکس مقدونی، ساز و برگ جنگی و فداکاری و وفاداری آنها به شاه و نظام­های پادشاهی پارسی و مقدونی آگاهی­های ارزنده ای را در اختیار خواننده قرار می­دهد. ایراد اساسی کتاب نیز اتکای بیش از اندازه نگارنده به منابع کلاسیک است؛ این منابع درباره آمار کشته ­شدگان و زخمی ­های پارسیان بزرگنمایی کرده­اند که موری دام به عنوان نویسنده کتاب به آن اذعان کرده است. شوربختانه، هیچ منبع نوشتاری دست اول پارسی درباره جنگ­ های داریوش سوم با مقدونیان وجود ندارد و به ناچار باید به منابع تاریخی یونانی و رومی اتکا کرد.