«محمد رودکی» در اطراف رودک، نزدیک سمرقند به دنیا آمد. وی از همان دوران کودکی از هوش زیادی برخوردار بود، طوری که در هشت سالگی تمام قرآن را حفظ کرد. رودکی در همان سالها شعر گفتن را نیز یاد گرفت و بعد به رسم شاعران آن زمان، شعرهایش را با نواختن چنگ میخواند. شعرها و آوازهای دلنشین او باعث حسادت بعضی هنرمندان شده بود. شعرهای او بیشتر در وصف طبیعت بود. این شاعر بزرگ ایرانی به پدر شعر پارسی معروف است. رودکی توانست در اواخر عمر خود کلیله و دمنه را به شعر درآورد. وی در سال 329 هجری قمری درگذشت. مقبرة او هم اکنون در کشور ازبکستان قرار دارد. در شمارة 10، از مجموعه داستانهای مشاهیر ایرانزمین کودکان با بخشهایی از زندگی رودکی آشنا میشوند.