سخن گفتن از رمان های اسطوره ای همانند رمان های تاریخی، ترکیبی پارادوکسیکال به نظر می رسد؛ زیرا رمان، ژانر دنیای جدید و مختص جهان نگری انسان مدرن است؛ انسانی که به تناسب اتکا بر خردگرایی افراطی و تجربه‌محوری، به طرد دنیای ماورای طبیعی و مافوق بشری روی آورده است. رمان اسطوره ای ــ که حاصل انعکاس اسطوره در روساخت و ژرف ساخت رمان است ــ پاسخگوی سؤالاتی است که همواره به دنبال کشف رابطه‌ی فرهنگ شفاهی و نظام زیباشناختی و معناپردازی اسطوره ها با گفتمان های امروزى در عرصه‌ی داستان هاست و تحلیل رمان اسطوره‌ای نشان می‏دهد که چگونه اسطوره در رمان بازنمایی می‌شود و چگونه و چرا رمان، اسطوره را تکیه‌گاه پردازش معنا و پیام خود میکند.