داستان «وقت خواب من»، در واقع داستان خوابیدن آرشی‌بالد است و این‌طوری شروع می‌شود. ساعت نه بابا برایش دو قصه می‌گوید و او را می‌بوسد و چراغ را خاموش می‌کند. آرشی هم بابا را می‌بوسد اما چراغ را روشن می‌کند. به این ترتیب ساعت ده می‌شود، یازده می‌شود، از نصفه شب می‌گذرد. نزدیک‌های صبح می‌شود و  مامان، بابا، مامان‌بزرگ همگی سعی دارند آرشی‌بالد را با قصه، بوسیدن و … بخوابانند. خلاصه اینکه هر کس هر ترفند و روشی بلد است، به کار می‌گیرد تا آرشی بخوابد. سر آخر هم هر کس یک گوشه، خسته و بی‌حال از نا می‌رود. به نظر شما بالاخره آرشی‌بالد می‌خوابد؟ چطوری؟ کی؟