فرد دالمیر در کتاب خود، در جست وجوی زندگی خوب می‌کوشد این معنا را ورزدهــد کـه «زندگی خوب» با «شهروند خوب» محقق میشود؛ و شهروند خوب در جامعه‌ی خوب امکان تحقق دارد. بنابراین نمی‌توان از ضرورت التفات به جنبه‌های اجتماعی و سیاسی زندگی خوب غفلت یا تغافل کرد. درست در همین نقطه است که امتیاز زندگی خوب به روایت دالمیر بر سایر روایت‌ها آفتابی می‌شود. او هر چند اهمیت ابعاد فرهنگی و روان شناختی را در فرایند تحقق زندگی خوب فراموش نمی‌کند اما تقلیل خوب زیستن به مقوله‌ی فردگرایانه را نیز وافی به مقصود نمی داند و حتی سهل است که چنین تقلیل و تحویلی را نقض غرض به شمار می‌آورد در تعبیری به ظاهر تناقض آمیز او باور دارد که تمرکز محض بر ابعاد فرهنگی زندگی خوب اقدامی ذاتاً غیر فرهنگی است؛ چرا که فرهنگ پدیده‌ای پیچیده و چندلایه است و عزل نظر از جنبه های اجتماعی و سیاسی آن امری ناممکن و ناپسند به شمار می‌آید. کتاب در جست وجوی زندگی خوب یک سره اما به چند زبان در پی تبیین و ایضاح چنین فکرتی است.