نمایشنامه «خیاط» را اسلاومیر مروژک در 1964 نوشته و برای نخستین بار در 1977 به چاپ رسانده است. در این نمایشنامۀ سه پرده‌ای که به عنوان یکی از آثار شاخص ادبیات نمایشی تئاتر معاصر لهستان در نظر گرفته شده؛ مروژک با شیوۀ سرشار از طنز و تمسخر و با لحنِ هجوآمیز و گزنده‌ای که خاصِ نمایشنامه‌های اوست، به طرح پرسش‌های جدی و جهان‌شمول پیرامونِ جایگاه و نقش فرهنگ، تغییر مسیر در جنبش‌های اجتماعی، ادعای بازگشت به طبیعت و حفظ محیط‌زیست و خرابکاری‌ها و دام و تله‌های مدعیانِ دروغگو و جعلی این بازگشت، می‌پردازد. حملۀ بَربَرهای به قلمرو سلطنتی و فتح آن، باعث بیدار شدنِ امیدهایی علیه قدرت و نفوذِ خارج از اندازۀ «خیاطِ دربار» در دلِ «کارلوس»، انقلابی آرمانگرا می‌شود. پرسش این است: آیا فاتحان زُمُخت و نامُتمدنِ جدید، جلو قدرت و نفوذِ نامحدودِ خیاط دربار را خواهند گرفت، یا آنها نیز به نوبۀ خود، مجذوب حیله‌ها و توانایی‌هایِ نیرنگ‌آمیز او خواهند شد؟