این رمان جذاب به قلم یکی از نویسندگان کُرد معاصر، قصه‌ی مردی به نام جمشیدخان را روایت می‌کند که در نتیجه‌ی رخدادهای قصه، چنان لاغر و نحیف گشته که حتی باد هم می‌تواند او را با خود ببرد. راوی قصه، برادرزاده‌ی جمشیدخان، یعنی سالارخان، است که داستان زندگی عمویش را روایت می‌کند. جمشیدخان در دوران نوجوانی، اسیر بعثی‌‎ها شده و شکنجه‌های روحی و جسمی آنان او را آن‌قدر لاغر کرده که حتی باد می‌تواند او را جابه‌جا کند. هر دفعه‌ای که این اتفاق می‌افتد، جمشیدخان از نظر فکری و روحی دگرگون شده و بخشی از حافظه‌ی خود را از دست می‌دهد. «بختیار علی» داستان «جمشید خان عمویم، که باد همیشه او را با خود می‌برد» را با سبک رئالیسم جادویی به نگارش درآورده و در آن از اسامی غیرمعمولی هم بهره برده است؛ آنچه می‌توان از این رمان برداشت کرد این است که درصورت نداشتن یک خط فکری مشخص، بادِ حوادث، شما را به‌ سمت‌‎‎وسوهای مختلفی خواهد برد و این محکم‌نبودن در عقیده و حزبِ باد بودن، ممکن است برای فرد گران تمام شود. «جمشید خان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌برد» یک کتاب نمادین اجتماعی و فلسفی است و کار آن به‌چالش‌کشیدن عقاید و افکار خوانندگان است؛ بنابراین تمام کسانی که به‌دنبال یک رمان قابل‌تأمل با داستانی جذاب می‌گردند، مخاطب این قصه‌ی درخشان از «بختیار علی» هستند.