این کتاب، از شاهکارهای رابرت نیزبت، جامعه‌شناس نامدار آمریکایی است. نیزبت در این کتاب به طرح پرسش‌هایی درباره منابع انگیزه و الهام خلاقیت علمی می‌پردازد و معتقد است سرچشمه‌های آفرینش علمی جدا از خلاقیت هنری نیست. نیزبت به ویژه جامعه‌شناسی را مطمح نظر قرار می‌دهد و سراغ جامعه‌شناسان کلاسیک می‌رود. او در تلاش است با تحلیل تاریخی و اجتماعی، نشان دهد سرمنشاء ظهور جامعه‌شناسی و مفاهیم و نظریه‌های جامعه‌شناسان موسس، اقتضائات تاریخی‌ست که در آثار هنری و ادب زمانه نیز ظهور و بروز می‌یابند. اوج درخشش نیزبت در این کتاب، جایی است که رویکرد و روش‌ها و حتی شیوه نظریه‌پردازی جامعه‌شناسان کلاسیک را همراستا و همسو با رویکردها و تکنیک‌های هنری می‌بیند. نیزبت در شیوه‌ای که دورکیم، مارکس، وبر، زیمل و دیگر جامعه‌شناسان تاثیرگذار برای نظریه‌پردازی و خلاقیت علمی به کار برده‌اند، فرمی هنری را استنباط می‌کند و راز ماندگاری و تاثیرگذاری‌شان را نیز همین بهره‌مندی‌شان از نبوغ هنری و تکانه خلاقه می‌داند.