برخی نظریه های معاصر نقادی قائل اند که تنها خوانش قابل اعتماد از یک متن خوانش نادرست است تنها موجودیتی که متن دارد معلوم زنجیره ای از پاسخ هایی است که آن متن برمی انگیزد... و متن فقط یک پیک نیک است که در آن مولف واژه ها را می آورد و خوانند معنا را. حتی اگر این سخن درست بود، واژگانی که مولف می آورد مجموعه ای بسیار دردسر آفرین از شواهد بااهمیتی هستند که خواننده نمی تواند به سکوت یا همهمه از کنارشان بگذرد... تفسیر متن همانا تبیین این مطلب است که چرا این واژگان می توانند از طریق شیوه ای که تفسیر می شوند کارهایی خاص و نه هرکاری را انجام دهند. بین سرگذشت اسرار آمیز تولید متنی و انحراف کنترل ناپذیر خوانش های آتی آن، متن به ما هو متن هنوز نمایانگر حضوری دلگرم کننده است، نقطه ای که می توانیم به آن بچسبیم.