این نخستین مجموعه‌داستان بورخس، شاخصه‌های سبکیِ نویسنده‌ای که بعدها به آوازه و موفقیت جهانی دست یافت، مشهود است؛ شاخصه‌هایی نظیر گرایش به موضوع بدنامی و شرارت و نیز عناصر فانتزی و جادویی در روایت. سیاه‌مشق‌های نثر روایی‌ای که این کتاب را تشکیل می‌دهند، بین ۱۹۳۳ و ۱۹۳۴ نگاشته شده‌اند. به‌گمانم از بازخوانی آثار استیونسن و چسترتون و حتی از نخستین فیلم‌های فون‌اشترنبرگ و شاید زندگی‌نامه‌ی بخصوصی از اباریستو کارّیه‌گو سرچشمه گرفته باشند. در آن‌ها برخی اسلوب‌ها زیاده‌ازحد به کار رفته‌اند: روایت‌های بدونِ‌ترتیب، گسست‌های ناگهانی، خلاصه‌کردن سراسر زندگی فرد در دو یا سه صحنه.