"تئوری بنیادی موسیقی" عنوان کتابی است از موسیقی دان و منتقد نامدار موسیقی ایران، "پرویز منصوری" که تا کنون بارها مورد تجدید چاپ قرار گرفته است. این کتاب یکی از جامع ترین منابع موجود جهت آموزش تئوریکال موسیقی است که به دست یکی از بزرگترین مدرسان تئوری موسیقی به رشته ی تحریر درآمده است. "پرویز منصوری" سال ها در کسوت استادی هنرستان های موسیقی در شهر تهران فعالیت می نمود و از وی بالغ بر صد اثر در زمینه های مختلف موسیقی نظیر نقد، آموزش، جامعه شناسی و سازشناسی به جا مانده است و کتاب "تئوری بنیادی موسیقی" در زمره ی بهترین آثار اوست. این کتاب موفق شد تا در سال اول از دهه ی هفتاد شمسی، عنوان کتاب سال ایران را از آن خود کند.
نگارنده قبل از آغاز بخش های اصلی کتاب که شامل دوازده فصل می باشد، اطلاعات مختصری از ویژگی های صدا از جهت موسیقیایی آن ارائه می کند و سپس فصل یکم با عنوان نشانه های اولیه ی خط موسیقی آغاز می گیرد. در فصل های دوم تا دوازدهم کتاب "تئوری بنیادی موسیقی" ، وزن و تاکید، گام و تونالیته، فاصله در دو بخش مجزا، قاعده های نت نویسی، حامل و تاریخچه اش، مدهای کلیسا، وزن هایی که به نسبت دشوارتر هستند، تکمیل خط موسیقی و نشانه های دیگر، آکورد شناسی و سرآغاز هارمونی با جزییات کاربردی ذکر می شود. در پایان هر فصل تمرین هایی ارائه شده که به یادگیری بهتر تئوری های موسیقی کمک می کند و خواننده با مطالعه ی "تئوری بنیادی موسیقی" مهم ترین نکات را از یکی از بهترین اساتید آموزش دهنده آن و در معقول ترین حجم ممکن دریافت می کند.
رویز منصوری (۱۳۰۳–۱۳۹۰) مدرس تئوری موسیقی و منتقد موسیقی بود. کتاب «تئوری بنیادی موسیقی» مشهورترین اثر اوست که در سال ۱۳۷۱ به عنوان «کتاب سال» در ایران برگزیده شد.پرویز منصوری سال‌ها استاد هنرستان‌های موسیقی در تهران بود و در سال‌های پس از انقلاب در اتریش زندگی می‌کرد. از او صدها نوشتار در زمینه نقد موسیقی، جامعه‌شناسی موسیقی، سازشناسی و… به زبان پارسی منتشر شده‌است.وی در ۲۵ آذر ۱۳۹۰ / ۱۵ دسامبر ۲۰۱۱ در وین درگذشت.