کتاب پژوهشی است جامع در خصوص پیشینه تئاتر زنده در جهان عرب در فاصله پیدایش اسلام تا پایان سده های میانه نویسنده با شناختی کامل نسبت به زبان های عربی عبری و سریانی، ضمن شناسایی زمینه های آشنایی اعراب با هنرهای نمایشی رشد این هنرها در بستر باورهای اسلامی را مورد بررسی قرار می دهد نویسنده نشان می دهد که شکل های متفاوت نمایشی چگونه در این سرزمین ها رشد کرده است. او همچنین این نظریه بسیار مهم را مطرح می کند که برخی ژانرهای ادب اسلامی همچون حکایت مقامه و رساله می توانند ژانرهایی نمایشی ای باشند که بازنویسی شده و امروزه در قالبی ادبی خوانش می شوند کتاب به همین واسطه علاوه بر اهمیت آن در شناخت هنرهای نمایشی در جهان اسلام می تواند زوایای ناگفته ای از هنرهای نمایشی در ایران را برای خواننده علاقه مند ایرانی مطرح سازد.