کتاب بیچارگان، رمانی‌ست کوتاه و به‌یاد ماندنی اثر فئودور داستایوفسکی که در قالب مکاتبه نوشته شده است. داستان این کتاب، حکایت دوتن از یک خانواده را بازگو می‌کند. واروارا، یک دختر جوان که درد و دل‌هایش را در قالب نامه به پیرمردی مسن بنام (الکسیویچ)، ارسال می‌کند. آن‌ها با وجود زندگی در محله‌ای مشترک از ترس حرف و حدیث دیگران تصمیم دارند به وسیله‌ی نوشتن نامه با هم درد‌ دل کنند. هر دوی آن‌ها در این نوشته‌ها از یک درد سخن می‌گویند، فقر و نداری. فئودور داستایوفسکی همان اوایل داستان ما را وارد دنیایی می‌کند که فقر در آن موج می‌زند. توصیف‌های فئودور از خانواده‌ای فقیر و غمگین که هیچ جنب و جوشی در خانه‌شان وجود ندارد، ما را مجاب می‌کند که در‌ حال خواندن یک رمان عاشقانه نیستیم.