رفتارشناسی در میان رشته‌های دیگر علوم طبیعی یک دانش نوپاست. در دهة سوم سدة گذشته «اسکار هانیروت» و «کنراد لورنتس» به واکنش‌های خاص و تکرارشونده‌ای توجه کردند که بعضی از جانداران در برابر تحریک‌های معینی از خود نشان می‌دادند. ادامة پژوهش‌ها در غازهای خاکستری و جانوران دیگر به وسیلة لورنتس و «تینبرگن» به این نتیجة مسلم منجر شد که حیوانات در موقعیت‌های خاص همیشه رفتار ثابتی از خود نشان می‌دهند. لورنتس این فرضیه را بنیاد نهاد که ابزار این واکنش‌های هملگر تغییر ناپذیر، غریزه‌ها هستند که در مغز جانوران نهادینه شده‌اند. در کتاب «انگشتر حضرت سلیمان» لورنتس علاوه بر پرداختن به نقش غریزه‌ها، نحوة ارتباط جانداران مختلف را با هم‌نوعانشان مورد بررسی قرار داده و ضمن آوردن تصاویری از حیوانات، پیام‌های هشداردهنده‌ای از زندگی جانوران برای انسان‌ها آمده است. حیوانات دردسرساز، خندیدن به حیوانات، کشتار در اکواریوم، دلسوزی به حال حیوانات، زبان حیوانات، رام کردن موش کور، و یادگار ابدی برخی از مباحث کتاب هستند.