به‌تازگی از دیار غربت بازگشته بودم، و می‌خواستم قصه غربت غریبه خود بازگویم. قصه غربت من دوری از مشارق انوار بود. از نگاه من، در شرق خبری نبوده، پیش و بیش از آن که در غرب خبری نبوده باشد. در غرب، غربتی من اگر داشتم، از شدت قرابتم بود. و از این که شرق همواره از او شکایت داشته و همواره در پی‌اش دویده هیچگاه نرسیده؛ یا دیر. آنان به مدد بخت بختیار و یا همت بلند به دولت منصور رسیدند. و ما دست دور از آن دامان، روزه‌داران حسرت‌برده بر آن خوان‌ومان، زیور دروغین معنا و زهد بر خود آویختیم و رقابتی خاک‌آلود درانداختیم که غرب غرق غربت معنویت است و ما شرقیان از قربت لب‌ریخته.