نگارنده در بخش نخست این ترجمه با اشاره به فقر اساطیر روم در مقایسه با غنای شعری و معنوی اساطیر یونانی و شرقی، رومیان را ملتی واقع‌گرا می‌داند که از قدرت تخیل، بهره‌ی چندانی نداشته‌اند. نیز خاطرنشان می‌سازد که آن‌ها تجربه‌ی لزوم و وجوب عرفانی عشق و پرستش نیروهای ابرانسانی‌ای را که باید بدان متوسل شد، از سر نگذراندند. نیز معتقد است که سلسله مراتبی از خدایان مورد پرستش در روم وجود داشته است و رومیان ایزدانشان را چون نگهبان و حامی می‌نگریسته‌اند. در این بخش، نگارنده از ایزدان ایتالیایی، ایزدان ملت (اصلی)، ایزدان کشاورزی، آب، جهان‌ زیرین، و ایزدان شهر، نام می‌برد و قهرمان ایزدگونه و تمثیل‌ها را معرفی می‌کند. هم‌چنین به خدایان خانواده، سهم یونان و شرق زمین در اساطیر روم اشاره می‌کند. در بخش دوم نیز، چرخه‌ای اسطوره‌ای در "ایرلند"، ایزدان اسطوره‌ای سلتی، ایرلندی، بریتانیایی، سخن می‌گوید. افزون بر آن سیمای قهرمان سلتی را نشان داده، جشن‌های سالانه‌ی این قوم و دین سلتی از دیدگاه یونانیان و رومیان را بازگو می‌کند و مدارک باستان‌شناختی از اسطوره‌های این سرزمین را به دست می‌دهد.