ریچارد ویکارت در کتاب از داروین تا هیتلر به بررسی و تشریح تاثیر تحول آور و انقلابی داروینیسم بر علم اخلاق و اخلاقیات می پردازد. ویکارت در این مطالعه تاریخی نشان می دهد که اغلب زیست شناسان داروینی و متفکران اجتماعی و تقریبا تمام داروینیست های طبیعت انگار، تا پیش از جنگ جهانی اول تلاش کردند تکامل زیست شناختی را در علم اخلاق به کار گیرند و داروینیسم را به جای اخلاق سنتی یهودی-مسیحی و روشنگری بنشانند. بسیاری از این متفکران با دفاع از نسبی گرایی اخلاقی، ارزش و قداست زندگی انسان ها را انکار کردند و با تکیه بر مفهوم «سازگاری» تکاملی، هوش و سلامت را در زمره اصول اولیه اخلاقی قرار دادند. ریچارد ویکارت به عنوان تاریخ دانی برجسته در کتاب از داروین تا هیتلر، نمایی روشن و مایوس کننده از طبیعت گرایی داروینی به تصویر می کشد که در آن متفکران آلمانی با زندگی انسان به مثابه مواد خامی رفتار می کردند که می باید در مسیر پیشبرد تکامل آن را قربانی کرد. این نگرش اخلاق گریز برخاسته از داروینیسم اجتماعی، باعث تدوین سیاست هایی مانند ممنوعیت ازدواج، کودک کشی و مرگ آسان در خصوص کسانی می شد که از دید دانشمندان دارویینیستی فرومایه تر از سایرین تلقی می شدند. بدین ترتیب، با فراگیری داروینیسم اجتماعی و جایگزینی اخلاق داروینیستی به جای اخلاق خداباورانه، داروینیسم نقشی کلیدی و اصلی نه فقط در اصلاح نژادی بلکه در مرگ آسان، کودک کشی و نابودی نژادی ایفا کرد.