«ایران سرزمین باستانی که در طول تاریخ خاستگاه هنرمندان بیشماری بوده که آثاری بی‌بدیل را نقش بستند، شاهکارهایی گاه با نقوش رمز‌آلود. با نگاهی دقیق‌تر به ماهیت نقوش در طی تاریخ، به نقوش بر‌می‌خوریم که از جایگاه و قداستی خاص برخوردار بودند. بته‌ جقّه از نقش‌مایه‌ی اصیل و اسطوره‌ای فرهنگ و هنرهای ایران است، که از دوران کهن در ایران رواج داشته است و زینت‌بخش صنایع مختلفی بوده است. در طول سالیان این نقش کهن در روند تکامل قرار گرفته و تبدیل به موتیف مشخصی که امروزه می‌شناسیم شده است. بته‌ جقّه میراثی از گذشتگات ما، نمادی که ما را به انسان‌های هزاران سال پیش پیوند می‌زند و ما را به کشف جهانی رمز‌آلود می‌رساند. بته‌ جقّه در واقع نمادی اسطوره‌ای است و همان‌طور که می‌دانیم نماد، اسطوره، باورها، سنت‌ها و هر عنصر فرهنگی به دلیل پاسخ به یکسری پرسش‌ها و نیازهای انسان‌ها شکل می‌گیرند و این عناصر فرهنگی کارکرد حیاتی دارند که هر یک نیازی را پاسخ می دهند. و از این منظر می‌توان بته‌ جقّه را یک عنصر فرهنگی دانست که در طول تاریخ ریشه گرفته و رشد کرده است تا امروز که هنوز هم نقش جاویدان بسیار محبوب و رایج است.»