کتاب اتاق زجر به قلم امیر نصری جستاری است که به تحلیل چهار عکس منتشر شده از زنان قربانی جنایت اسید پاشی می‌پردازد. این بررسی نشان می‌دهد که حتی یک عکس خبری و بی‌طرفانه از این اتفاق هم می‌تواند با تصویری تاریخی و هنری از گذشته ارتباط معنایی و مفهومی پیدا کند و برای مثال تداعی کننده یک نقاشی مربوط به قرن شانزدهم باشد. جیمز الکینز عبارت مشهوری دارد با این عنوان که عکاسی را اتاق زجر می‌داند. امیر نصری هم با استفاده از این مفهوم در این اثر، انتشار چند عکس از زنان قربانی اسید پاشی را با تاریخ رنج و زشتی پیوند می‌زند. در این عکس‌ها این زنان حادثه دیده، عکس‌های قدیمی و پیش از آن که این جنایت بر سرشان آوار شود را در دست دارند. گویی در تلاشند تا گذشته‌شان را در زمان جست و جو کنند و هنوز آن نقاب دردناکی که اسید بر صورتشان انداخته است را باور ندارند.