"نیچه در طول زندگیاش همیشه افکار خود را در دفترهای یادداشت یا برگ‌های کاغذی که با خود حمل میکرد ثبت میکرد. بدین ترتیب او عملاً همه‌جا میتوانست نویسندگی کند. ]...[ او معمولاً این یادداشت‌ها را نگه میداشت و بر پایهی آن‌ها دست‌نوشته‌های آثار چاپ‌شده‌اش را تهیه میکرد، و در نتیجه شمار بسیاری از آ‌ن‌ها محفوظ ماند. ارتباط میان دست‌نوشت‌های نیچه و آثار چاپ‌شده‌اش در طول دوران زندگیاش دستخوش تغییر شده است. در حالی که آثار چاپ‌شده هرگز کل محتوای یادداشت‌ها را در بر نمیگرفت، تنها پس از 1885، یعنی پس از تکمیل چنین گفت زرتشت، بود که اختلاف بنیادینی میان آن‌چه نیچه در یادداشت‌های خود ثبت میکرد و آن‌چه به شکل مشخصی به دست چاپ میسپرد به‌تدریج بالا گرفت. در حقیقت، نیچه احساس میکرد که در حال بیگانه‌شدن با واسطه و رسانه‌ای است که تا کنون به آن اعتماد کرده است. 'ارادهی معطوف به قدرت'، بزرگ‌ترین و بلندپروازانه‌ترین پروژهی ادبی آخرین سال‌های زندگی نیچه، که او هرگز آن را به چاپ نرساند ــ‌و تنها پس از مرگ‌اش بود که خواهرش آن را جمع کرد و به ناشر سپرد‌ــ در دل همین یادداشت‌ها جای دارد، یادداشت‌هایی که از آوریل 1885 تا اوت 1888 را در بر میگیرد."