در تاریخ هر سرزمینی، اگر زخمِ تاراجی بوده از غارت حافظه بوده، نه غارت شهرها.
آدم‌های دو‌قصه‌ای در دو ساعت مختلف زندگی می‌کنند. زمان برایشان با عقربه‌های دو ساعت متفاوت می‌چرخد و در یک زمان به دو زمان وصلند. گاهی زمان جلو نمی‌رود و آنها را به گذشته‌ای که از آن بیرون افتاده‌اند برمی‌گرداند و گاهی هم ساعتشان زمانی را که هنوز نیامده تیک‌تاک می‌کند. بعضی از این دو‌قصه‌ای‌ها، در یک فرار رو به جلو، در همان فرودگاه عقربه‌ها را می‌کَنند تا مطمئن باشند نمی‌توانند خاطره‌ای را به یاد بیاورند، غافل که این ساعتْ بدون عقربه هم کار می‌کند.
 
زهرا عبدی، شاعر و نویسنده‌ی ایرانی، اگرچه با انتشار کتاب شعر در دهه‌ی هشتاد فعالیت ادبی خود را آغاز کرد، اما این رمان بود که او را به عنوان یک نویسنده‌ی تاثرگذار به علاقه‌مندان ادبیات فارسی معرفی کرد. «روز حلزون» نخستین اثر او، که در ابتدای دهه نود منتشر شد به چندین زبان (از جمله فرانسه) ترجمه شده است. همچنین «ناتمامی» که سال ۹۵ منتشر شد، جایزه ادبی هفت‌اقلیم را به‌عنوان بهترین رمان سال دریافت کرد.
«تاریکی معلق روز» سومین رمان او بود که به‌عنوان یکی از ده رمان برتر سال ۹۸ انتخاب شد.
آخرین رمان زهرا عبدی، پدران و بی‌پدران، که یکی از تکان‌دهنده‌ترین روایت‌های تاریخ معاصر در قالب رمان است، بدون هیچ سانسوری، در نشر ناکجا منتشر می‌شود.
تمام کتاب‌های زهرا عبدی در ایران ممنوع‌اند.