صد سال تنهایی به شرح زندگی شش نسل خانواده بوئندیا می‌پردازد که نسل اول آن‌ها در دهکده‌ای به نام ماکوندو ساکن می‌شود. خاندانی که با خوزه آرکادیو بوئندیا و همسرش اورسلا شروع می‌شود. این خاندان نسل پشت نسل در شهر خیالی ماکوندو -جایی در امریکای لاتین- زیسته‌اند. ماکوندو مکانی فریبنده است که همه چیز را با نرمی به نفرت و انزجار می‌کشاند. جایی که در اغوا کننده‌ترین و جذاب‌ترین حالتش لجن زاری زننده و گزنده است. داستان صد سال تنهایی از زبان سوم شخص حکایت می‌شود. سبک این رمان رئالیسم جادویی است. مارکز با نوشتن از کولی‌ها از همان ابتدای رمان به شرح کارهای جادویی آن‌ها می‌پردازد و شگفتی‌های مربوط به حضور آن‌ها در دهکده را در خلال داستان کش و قوس می‌دهد تا حوادثی که به واقعیت زندگی در کلمبیا شباهت دارند با جادوهایی که در این داستان رخ می‌دهند ادغام شده و سبک رئالیسم جادویی به وجود آید. ناپدید شدن و مرگ بعضی از شخصیت‌های داستان به جادویی شدن روایت‌ها می‌افزاید.