«بچه ها چه زود بزرگ می شوند!». یک جمله کلیشه ای که هر چقدر هم بخواهیم به توصیه اساتید نویسندگی ازش فرار کنیم یک دفعه جلویمان ظاهر شده و واقعیتش را به رخمان می کشد. بچه ها بزرگ می شوند و دنیایشان، فکرهایشان، سوالهایشان، دامنه لغاتشان وسیع تر می شود. پس کتابهایشان هم قطورتر و مطالعه شان هم جدی تر می شود. اما برای پاسخگویی به این نیاز، بازار کتاب کودک پر شده است از کتابهای سریالی با رویکرد ساختار شکن و چاشنی طنز! کتابهایی که بیشتر ترجمه اند و اگر مخاطبشان ذائقه طنز نداشته باشد و شوخی کتاب را نفهمد، پر از بدآموزی است، ولی برای کودکی که طنز کلام را می گیرد، خنده و سرگرمی است. در عین حال، ما به این کتابها به چشم موجهایی نگاه می کنیم که می آیند و می روند و لازم نیست در کتابخانه ما بمانند. مخصوصا که کتابخانه های عمومی هم معمولا انواع سریالهایشان را دارند. سریالهایی که معمولا ترجمه اند و بعضی آنقدر با فرهنگ ما ناهماهنگ هستند که علی رغم جذابیت ظاهریشان، حتی مخاطب فهمیده کوچکشان هم رغبت خواندنشان را ندارد و روح پاکش آن را مثل غذایی نا سالم، پس می زند. در این بین، چند کتاب تالیفی هم هست که خواندنشان خالی از لطف نیست. یکی از آنها «گروه 5+1» است. مجموعه چهار جلدی از آقای فرهاد حسن زاده که شوخیها و شیطنتهای «پنج پسر بچه + خواهر کوچک یکی از آنها» که ساکن یک ساختمان آپارتمانی هستند را به داستان کشیده است. شوخیهایی که ایرانی و پاک و تمیزند. در هر جلد اتفاقی می افتد که نویسنده-راوی داستان (که خودش هم در آن ساختمان ساکن است) آن را روایت می کند.
شخصیتهای کتاب واقعی و فارغ از سیاه و سفیدند و داستان در بستر زندگی عادی و روزمره اتفاق می افتد.
تصاویر کتاب، سیاه و سفید و گویا و به اندازه اند. فونت نوشته ها نسبتا درشت است ک برای کودک خودخوان راحت باشد و همچنین کتابها آنقدر طولانی نیستند که حوصله خواننده شان سر برود. شاید بشود گفت فضای کتاب بیشتر پسرانه است ولی دختر من هم از کتاب خوشش آمد.
این مجموعه کتاب، اولین کتابهایی بود که قبل از اینکه من فرصت خواندنش را داشته باشم، دخترم آنها را خواند و برایم تعریف کرد. نمی دانم تا کی می توانم تمام کتابهایی که دخترم می خواند را بخوانم ولی امیدوارم مهارتهایی که در شناخت و انتخاب کتابهای خوب پیدا کرده است، همیشه زندگی به کارش بیاید و کمکش کند که حریم ارزشهایش را در آنچه می خواند حفظ کند.
