‫ این کتاب دربرگیرندۀ سیزده گفتگو با هنرمندان، بازیگران و منتقدان ایرانی است که دربارۀ زنده‌یاد حسین سرشار صورت گرفته است.
نصرت کریمی در گفتگوی خود دربارۀ ویژگی‌های اخلاقی سرشار گفته است: «حسین سرشار آدم عاطفی و احساسی‌ای بود. خیلی هم عِرق وطن‌پرستی داشت. می‌خواست در محیط ایران باشد. وقتی تحصیلاتش در ایتالیا تمام شد، برگشت به ایران که به اپرا و موسیقی خدمت بکند. به همین جهت برگشت ایران، در ایران هم ازدواج کرد و ماندگار شد». (ص 32)
زنده‌یاد محمدعلی کشاورز در بخشی از گفتگوی خود دربارۀ حسین سرشار می‌گوید: «او در اپراهای ایتالیا در نقش‌های زیادی بازی کرد بعد هم که آمد ایران، چون به طرز عجیبی عاشق سرزمینش بود. او می‌توانست مثل خیلی‌های دیگر که برگشتند، برگردد؛ اما می‌گفت صدای من مال مردم این مملکت است .... سر فیلم «جعفرخان از فرنگ برگشته» به من گفت چقدر خوب که تو با این هنرمندها که مال اینجا هستند صحبت می‌کنی (چون خیلی از هنرپیشه‌های اصفهانی هم در آن فیلم بازی می‌کردند). و خب من هم دایی حسین را بازی می‌کردم که بی‌نهایت پسر خواهرش را دوست داشت». (ص 38)
پری ثمر در گفتگوی خود دربارۀ صدای سرشار گفته است: «می‌توانیم بگوییم صدای سرشار باریتون دراماتیک بود. چون قطعاتی که ایشان می‌خواند، مثل وردی بود. اپراهای وردی بارش روی دوش باریتون دراماتیک هست. پوچینی و .... خواننده‌ای می‌خواست که صدای قوی داشته باشد». (ص 101)
«نامبرده، حسین سرشار»، تالیف ساناز سیداصفهانی، شامل مجموعه‌ی گفتگو با سیامک شایقی، هوشنگ گلمکانی، نصرت‌الله کریمی، محمدعلی کشاورز، شاهین فرهت، شهلا میلانی، امیراشرف آریان‌پور، پری زنگنه، پری ثمر، احمد پژمان، رشید وطن‌دوست و یارتا یاران