در مجموع به بی­‌عدالتی در دنیا اعتراضی ندارم. هرگز نداشته‌­ام. در قبال بی‌­وفایی دنیا سراپا تسلیم‌­ام. به­‌نظرم این­که بمبی می­افتد روی سر کودک سوری و خواب او را بدل به خواب ابدی می­‌کند یا مردم سرپل‌­ذهاب هنوز در کانکس‌­های زلزله‌­اند که سیل می­‌آید وکانکس­‌های­شان را می‌­برد، یا خاله­‌فلورم که یک عمر با بدبختی زندگی کرده احتمالا با بدبختی و از بیماری سخت می‌­میرد و این قرار نیست جایی جبران شود، کاملا طبیعی است. من بی­‌انصافی دنیا را با تمام وجود درک و قبول کرده و دنبال عدالت نمی­‌‌گردم. هرگز دنبال عدالت نبوده­‌ام. حتی وقتی برای بار هزارم چوب صداقتم را می­‌خورم باز هم انتظار ندارم بعدها بابت حسن نیتم اتفاق بهتری برایم بیفتد. من از کار دنیا که پیشامدهای­‌اش در هیچ فرمول و قاعده‌­ای درنمی­‌آید دست شسته‌­ا‌م و به‌جای عدالت بدجوری درگیر و شیفتهء واقعیت­‌ام.